Katyń – ocalić od zapomnienia…

                    13 kwietnia 2010 r. w Gimnazjum nr 2 w Skawinie odbyła się niezwykle podniosła uroczystość. W 70 rocznicę zbrodni katyńskiej nauczyciele i uczniowie uczcili pamięć Polaków zamordowanych na nieludzkiej ziemi przez sowietów. Inicjatorką i organizatorką tej uroczystości była pani Kamilla Jaśnikowska, nauczycielka historii.

               Pomysł przygotowania tej  niezwykłej lekcji historii zrodził się już we wrześniu 2006 r., kiedy to wspomniana wcześniej pani Jaśnikowska oraz druga nauczycielka historii pani Małgorzata Kania-Niedbała brały udział w szkoleniu zorganizowanym
przez Małopolskie Centrum Doskonalenia Nauczycieli „Katyń – ludobójstwo niezawinione”. Wraz z innymi uczestnikami tego szkolenia wzięły udział w wyprawie, w czasie której odwiedziły między innymi Smoleńsk i Katyń. W Katyniu, składając hołd pomordowanym, zebrały  trochę ziemi i przywiozły ją do Skawiny z zamiarem godnego jej uczczenia.  
W 2008 r. na stronach internetowych pojawił się informacja  o programie edukacyjnym „Katyń – ocalić od zapomnienia” skierowanym do dzieci i młodzieży, nauczycieli
i wychowawców, duszpasterzy i wszystkich tych, „którym bliska jest prawda i mądrość płynące z faktów historii”. Mottem Programu są słowa Jana Pawła II: ”Człowiek nie może pozwolić, żeby prawda została wydarta pod pozorem niczym nieograniczonej wolności, nie można zagubić w sobie krzyku sumienia, jako głosu Prawdy, która go przerasta, ale która równocześnie czyni go człowiekiem i stanowi o jego człowieczeństwie”.  Główną jego ideą jest akcja  sadzenia 21 857 dębów dla uczczenia oficerów zamordowanych na nieludzkiej ziemi w kwietniu 1940 roku. Panie Jaśnikowska i Kania-Niedbała podjęły decyzję
o przystąpieniu do tego programu. Po wystosowaniu zgłoszenia do udziału w nim 
(w maju 2008 r.) szkoła otrzymała informację zwrotną, że naszym zadaniem będzie uczczenie generała Ludwika Pawlikowskiego. Wybór daty przeprowadzenia uroczystości nie był trudny. 70 rocznica śmierci generała Pawlikowskiego – 13.04.2010 r.

             I tak nadszedł wyznaczony dzień – 13 kwietnia 2010 roku. Dzień poprzedzony sobotą 10 kwietnia, kiedy to ziemia katyńska przyjęła kolejną, jakże tragiczną polską ofiarę. Hołd ofiarom Katynia 1940 i 2010 złożyli uczniowie, nauczyciele oraz goście zaproszeni na tę podniosłą uroczystość.

             Obchody 70 rocznicy zbrodni katyńskiej rozpoczęła msza święta w kościele świętych Apostołów Szymona i Judy Tadeusza celebrowana przez księdza kanonika Jana Cieślika. Intencjami mszy świętej objęto:

- generała brygady Ludwika Pawlikowskiego zamordowanego w Katyniu,

- zamordowanych na Wschodzie skawinian:

                       - pułkownika Andrzeja Hałacińskiego zamordowanego w Katyniu,

                       - generała broni Stanisława Hallera zamordowanego w Charkowie,

                       - aspiranta Policji Państwowej Stanisława Klimasa zamordowanego w Twerze,

                       - aspiranta Policji Państwowej Zygmunta Majdzika zamordowanego w Twerze,

                       - kapitana Józefa Krzemińskiego zamordowanego w Katyniu,

 - wszystkich Rodaków zamordowanych na Wschodzie

oraz Rodaków, którzy zginęli w sobotniej katastrofie lotniczej.

W czasie mszy świętej celebrujący ją ksiądz kanonik powiedział, że tak jak musiało nastąpić ukrzyżowanie, by mogło stać się zmartwychwstanie, tak musiały się dokonać tragedie – ta sprzed 70 lat i ta ostatnia, by świat się przebudził, by ojczyzna zmartwychwstała, by zrodziło się dobro: pojednanie ludzi i narodów, szacunek dla człowieka, przebaczenie i miłość. Podkreślił też, że ważnym jest, byśmy nie zmarnowali przesłania tych wydarzeń i byśmy niczym dąb, ciągle wzrastali. Później nastąpiło poświęcenie urny z ziemią katyńską, którą asysta, w skład której wchodzili druh Krzysztof Sroka oraz druhny Barbara Młynarczyk
i Patrycja Windak z drużyn ZHR działających przy Gimnazjum nr 2, zaniosła przed budynek szkoły. Tam też w pochodzie udali się wszyscy przybyli na tę uroczystość: poczty sztandarowe szkół i organizacji kombatanckich, harcerki i harcerze z drużyn ZHR „Gniazdo” i „Korzenie”, zaproszeni goście oraz uczniowie i nauczyciele naszej szkoły. Wśród gości obecni byli między innymi: burmistrz Miasta i Gminy Skawina pan Adam Najder, kierownik Wydziału Edukacji, Zdrowia i Kultury pan Paweł Kolasa, ksiądz kanonik Jan Cieślik,  krewni zamordowanych na Wschodzie skawinian: córki Zygmunta Majdzika – panie Maria Stawarz
i Weronika Karczewska, jego wnuk – pan Ryszard Majdzik, krewny Stanisława Klimasa – pan Stanisław Cinal (któremu w tym miejscu chcemy podziękować za pomoc w dotarciu
do informacji o pomordowanych skawinianach oraz o ich krewnych), pani Bogusława Juzaszek i pan Maciej Gomułka, przedstawiciele Nadleśnictwa Miechów, które podarowało szkole sadzonkę dębu, przedstawiciele organizacji kombatanckich oraz dyrektorzy                  i nauczyciele szkół z terenu miasta i gminy Skawina, mieszkańcy naszego miasta.

               Przed budynkiem gimnazjum głos zabrali: dyrektor szkoły pani Elżbieta Gutierrez oraz burmistrz, pan Adam Najder, który powiedział między innymi, że „nie ma przyszłości bez pamięci historycznej, a Skawina pamięta”. Po odśpiewaniu hymnu państwowego
i uczczeniu minutą ciszy poległych w sobotniej katastrofie,  pani dyrektor wraz z burmistrzem zasadzili dąb pamięci pobłogosławiony przez księdza kanonika. Następnie pan Najder odsłonił pamiątkową tabliczkę na kamieniu usytuowanym blisko dębu, na której umieszczono informację, komu on został poświęcony. Kolejnym, jakże symbolicznym, momentem było umieszczenie przez uczniów gimnazjum obok pamiątkowego kamienia zapalonych zniczy, będących wyrazem hołdu i pamięci ofiar lotniczej katastrofy z dnia 10 kwietnia. Uwieńczeniem tej części obchodów był uroczysty apel poległych odczytany
przez drużynowego 1. Skawińskiej Drużyny Harcerzy ZHR „Korzenie” pwd. Piotra Mioduszewskiego. Jak mówili zebrani przed szkołą goście, właśnie ten moment był niezwykle wzruszający, a ostatnie słowa apelu:

                                   „Jeśli my zapomnimy o nich, niech Bóg zapomni o nas”
sprawiły, że niejednej osobie łzy spłynęły po policzkach.

               Dalszy ciąg uroczystości odbył się w budynku gimnazjum. Już samo wejście robiło duże wrażenie. Rozstawione na korytarzu brzozowe krzyże nasuwały jednoznaczne skojarzenia, a pogrążona w mroku scena w sali gimnastycznej, nad którą umieszczono kopię płaskorzeźby „Matki Boskiej Katyńskiej” (którą namalowała nauczycielka plastyki pani Magdalena Szynkarczuk) oraz prosty sosnowy krzyż  sprawiły, że wszyscy jeszcze lepiej wczuli się w podniosłą, uroczystą atmosferę. Gdy po wprowadzeniu przy dźwiękach werbli sztandaru Gimnazjum nr 2 rozpoczął się montaż poetycki, nikt jeszcze w budynkach tej szkoły nie słyszał takiej ciszy. Słowa „Modlitwy Okupowanej Polski” wypowiadane kolejno przez  uczniów przygotowanych przez piszącą ten tekst Aleksandrę Mioduszewską, którym to słowom towarzyszyło zapalanie kolejnych świeczek na krzyżu (pomysł współautorki scenariusza pani Moniki Cichoń),  sprawiły, że wszyscy w ogromnym skupieniu czekali na to, co nastąpi dalej. A dalej były  słowa poetów: ks. Jana Twardowskiego, ks. Jerzego Czarnoty, Feliksa Konarskiego, Jana Olechowskiego, Jacka Kaczmarskiego i Kazimiery Iłłakowiczówny, przeplatane odczytywanymi fragmentami pamiętnika odnalezionego
w czasie ekshumacji zwłok w Kozielsku, którego autorem był zamordowany tam  Marian Gąsowski. Niektórzy naprawdę płakali!